Düşününüyorum da yaşlı kim di? İtibarı, konumu ne idi, uygulama takvim olarak  Birleşmiş Milletlerin  1990 tarihi itibariyla aldığı karar gereğince kutlanmaya başlanmış, dayandığımız çınarlara güzel de  bir jest olmuş. 

     Ancak bana göre bu kutlamaya heralde  bizlerin çocukluğundaki yaşlıların itibarı düşünülerek karar  verilmiş.Çünkü eskiden "büyüklü ev devletli evdir" denir, sedirin üst başında  evlatlarından saygı, torunlarından hürmet gören, ötesi herkesin büyük diye sevdiği, önünde eğildiği, sözü geçen dede, babaanne, anneanne bazende onların bir üst jenerasyon  nine dedelerin olduğu evler vardı yakın akrabalar bile onlara danışarak karar verirdi.
     Bugün se yaşlılar ikiye ayrılıyor, itibarlı genç yaşlılar daha ziyade  adayları. Onlar evlatlarının   önünde koşturan, torun bakan, eksiğini gediğini tamamlayan tabir caizse kalkanları. İkinci grup bazıları itibarsız gerçek yaşlılar artık eski güçlerini, arada eşlerini kaybeden, evlattan torundan hizmet hürmet bekleyen grup. Ne acı ki onlar artık kendi evlerinde kalamıyor, evlat evine ise hiç sığamıyor ve son durak bir huzurevi oluyor. Ömürlerinin bu dönemi saygılı hizmet yerine sabırlı hasrete dönüyor.
     Allah hepimize hayırlı ömür, itibarlı yaşlılık, yaşlılarımıza da huzur evlerinde boynu bükük mahzunluk yerine  kendi veya evlat evlerinin devleti olmayı nasip eylesin. 
     Son söz olarak  yaşlılarımız yakınımızda ise bir çiçek veya çikolata, o da olmadı gidip ellerini öperek, uzakta ise bir telefonla hatır sormak gönül almak onlara bugünü, bizlere de yarını aydınlık eder. 
     Saygılarımla.