İçim buruk, evde iki öğrencim var 10 ve 12. sınıflar. Daha önceki yıllarda kendilerince program yapıp onu uygularken covid 19 yüzünden bu sene onu da yapamadılar. Biraz sohbet ettik, kendi öğrencilik yıllarımızdan bahsettik hoşlarına gitti ama o kadar. Oysaki bizim öğrenilik yıllarımız daha ahenkliydi, ya bize öyle geliyordu ya da gerçekten öyleydi. Ama önemli olan biz çok mutluyduk.

     Çocukluk yıllarımızda evde bayram yürüyüşüne katılacak olanın bir gün önce elbise, önlük ve ayakkabı bakımı yapılır, dini bayramlarda olduğu gibi erken kalkar, kahvaltıdan sonra evden  anne babamızın elini öper öyle çıkardık.
     Geçit töreninin güzergahı çok kalabalık olurdu. Bizlerin böyle titiz hazırlanmasını isteyen öğretmenlerimiz de aynı titizlikle hazırlanırlardı. Erkekler temiz bakımlı ve takım elbiseleri, bayanlar ise; döpiyes etek,  saçlar yapılı, şık ayakkabı çantalarıyla kortejte yerlerini alırlardı. Törene katılmayanlar  evde çocuğu veya yetişkin kim varsa onu alır törenleri izlemeye gelirdi.
     Öğlenden sonra havuzbaşı veya bugünkü Yakutiye belediyesinin orada bando konser verirdi. Akşam ise hemen hemen tüm aileler arabası olan ki çok az kişinin arabası vadı, arabayla, olmayan yaya,  bazen taksi tutarak veya belediye otobüsüne binerek, fener alayının  peşinden kortej oluşturur, şehir turu atardı. O zaman şehir bukadar büyümemişti. Hatırladığım kadarıyla 1975 lere kadar devam eden ritüeldi.
      Biz böyle bayramları yaşardık, ama evde de rahmetli babamdan, eski bayramları dinlerdik.
Babam Erzurum'un kurtuluşunda 4-4,5 yaşlarında çocukmuş. Ve bütün olumlu olumsuz yaşananları, böyle özel günlerde bizlere anlatır, "yaşadığınız ülkenin, yönetimin, refahın kıymetini bilin" derdi ve asla taviz vermezdi.
     Cumhuriyetin ilk  yılları hatta yanılmıyorsam 15-20 yılı dahil bayram törenlerine devlet memurları da mecburi katılırmış. Herkesin günlük giydiği elbiselerinin yanında bayramlarda giydikleri bayramlıkları vardır , bunlar çizgili, yandan şerit biye geçen pantolon,  lacivert ceketten oluşan takımmış. Her memur bayramlarda bunları giyinir, törene  öyle katılır. Memur herkesin hürmet ettiği, fikrini aldığı bir zümredir.
     Yeni elbise bile alsa dizlerine süvari denilen büyük yama tarzı kaplama yapılır hemen aşınmasın, kollara kolluk takılır kirlenmesin diye. Herkesin azami iki günlük birde resmi elbisesi varmış ancak onlar Cumhuriyet'in getirdiği ilke ve nimetlere öyle gönülden bağlıdırlar ki  giyim ve bu günkü teknolojinin bir damlası olan radyo ve elektrikle mutlu mesut yaşarlar.
     Biz işte hiç bıkmadan usanmadan arada babamın gözyaşlarıyla, duygularıyla süslediği yaşamadığımız bayramları da yaşardık.  Bu gün Cumhuriyetimizin 97. yıl dönümünü kutlamaktayız. Bunları paylaştım, hem içimdeki özlemi, hemde iki ayrı neslin kutladığı bayramlardan örnek verip, günümüz gençliğinden bugünle mukayese etmelerini istedim.
     Tüm ülkemin  Cumhuriyet bayramını en samimi duygularımla kutluyor, nice 29 Ekimleri adına  yakışır şekilde kutlamayı diliyorum. 
     Saygılarımla.