Çanakkale, adını andığımda heyecanlandığım, haritaya baktığımda memleketime uzak bir şehir. Erzurum Aziziye Tabyaları, Sarıkamış Allahuekber dağları, Afyon Kocatepe, Kütahya Dumlupınar'ı da katarsak bu beldelerin ortak özelliği, vatanı için can veren şehitlerin yatağı olmalarıdır.
   Yıllar önce fakülteden bayram tatilinde Çanakkale'ye gezi düzenlenmişti. Dönüşte arkadaşlar, "Keşke gelseydiniz, Şehitliği gözyaşlarıyla, dualarla gezdik," dediler. O ânı yaşamadan bilemez insan. Eve geldim, rahmetli babamla bu konuyu konuşunca Şehitliğin ve o ortamın maneviyatının onu da çok etkilediğini, sesinin anlatırken duygulanarak titrediği gördüm. 
     Üzerinden yıllar geçti, bir yaz tatilinde Çanakkale'ye gittiğimde o ortamda aynı anlatılmaz duygu yoğunluğunu yaşadım. Rahmetli babam ve arkadaşlarım  az bile anlatmışlardı. Ben de gözyaşları ve dualar eşliğinde gezdim. Baktığında adeta yatanları hissediyorsun. Hepsi çakı gibi delikanlılar, nerelerden gelmemişler ki, Halep'ten Şam'dan bile şehit var. 18 -24 yaş arası fidan gibi gençler. Hatta ülkedeki birçok üniversite ve lise bir dönem mezun verememiş. Bir neslin gençleri orada yatıyor.
     Güzel ülkemin hemen hemen dörtte üçünü  gezip gördüm ama Çanakkale'yi görünce, "Ben bir yeri gezmemişim," dedim. 
Yıllar sonra tekrar gittim, yine aynı duygularla gezdim. Şimdi diyorum ki Çanakkale ve diğer beldelerdeki Şehitlikler ile  Erzurum'daki Tabyaları gezmeyen, gezdirmeyenlerin kaybı çok  büyük.
     Yine şahsi kanaatim; hacca ve umreye gidenler manevi büyüklerimizi ziyaret ediyorlar, gayet güzel, bir de vefa borcumuz olanlar, bugünkü bekamızı borçlu olduğumuz şehitlerimiz var, gelecek neslin özgür yaşaması için onlar oralarda yatıyor. Ķâbe'ye gideceklerin önce bu mekânları ziyaret edip, manevi hellallik aldıktan sonra  gitmeleri gerektiğini düşünüyorum. Özgür olmayan dininin vecibelerini nasıl yerine getirebilir ki...
     Japonya'da çocuklar okula başlamadan önce  Hiroşima'ya götürülüp gezdiriliyor. Bizde de gruplar halinde gidemeyecek durumda olan öğrencilerimize böyle imkânlar sağlanabilir.
     Bu zaferin 107. yıl dönümü kutlarken tüm şehitlerimizi ve Mustafa Kemal Atatürk başta olmak üzere tüm gazilerimizi minnet ve şükranla anar, Allah'tan gani gani rahmet dilerim. Anıları önünde saygıyla eğiliyorum.
Bu vatan size minnettardır.
     Saygılarımla...