Herkes bugünü farklı duygularla kutluyor. Kimi baba-dede oluşunun mutluluğunu yaşayarak, kimi kaybettiklerinin anılarına özlem duyarak, kimi de şehit babalarının ve evlatlarının yüreklerindeki yangın olarak. 
     Baba kelimesi yüreğin derinliklerinden tüm azametiyle çıkarken, beklentiler fedakarlık,  merhamet, hakkaniyet koruma duygusu gibi daha bir çok haslet o dört harfin kocaman dağarcığı içinde barınır. Anne tebessümün, hoşgörünün, baba ciddiyet ve içten sevginin kalesidir. Erkek çocuklar anneye naz geçirirken, kızlar için babaları sırtlarını dayadıkları çınardır. Arada aksi olanlar çıksa da istisnalar kaideyi bozmaz. 
     Baba kimdi? Evinin direği, atası, eşinin hayat arkadaşı, çocuklarının babasıydı. Bir de baba sınıfı olanlar var. Bunlar dayı, amca, ağabeyi, kardeş ve  evlat. Yani bir kadının ve kız çocuğunun güvendiği, dayandığı kaleler. 
     Ne acıki günümüzde, dayanak sayılan bu kaleler sosyal ve kültürel statüye bakmadan zedelenmeye, arada çatlamaya başladı. Günümüzde artan grafikle kadına uygunan türlü şiddet, aile yapısının temelini sarstığı gibi, erkeğe olan güven ve itimadı da yok etmektedir. 
      Bir babalar gününü daha kutlarken annelerin oğullarını yetiştirirken, onların gelecekteki misyonlarını düşünerek babalık duygusunun kutsiyetiyle yetiştirmelerinin öncelikli olmasını düşünüyorum. 
     Bu duygularla hayatımızda baba yetkilerini taşıyan "BABA " gibi can olan bütün kardeş,  dayı, amca, evlat ve yeğenleri, beşikteki geleceğin babaları dahil, anasına, eşine,  bacısına, kızına  velhasılı tüm kadınlara saygı duyan, şiddet ve zulümden uzak olan tüm erkeklerin  "Babalar gününü " kutluyorum. Nice sıhhatli mutlu günleriniz olsun.
     Saygılarımla